(łac. integrare – scalić). Oznacza danie szansy przebywania, zabawy, uczenia się i wychowania wszystkim dzieciom, zarówno pełnosprawnym jak i niepełnosprawnym. Sama idea integracji w pedagogice wywodzi się z nurtu humanistycznego przeświadczenia o prawie wszystkich dzieci do edukacji. Prawo to gwarantuje Konstytucja RP i ratyfikowana przez nasze państwo Konwencja Praw Dziecka. Podstawowym sposobem realizowania idei integracji w edukacji jest tworzenie klas integracyjnych w szkołach masowych. Klasa integracyjna jest formą edukacji stworzoną w celu włączenia dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych w społeczność dzieci zdrowych, a tym samym rozwinięcia między tymi dziećmi pozytywnych więzi emocjonalno-społecznych. Klasy integracyjne są cząstką nowoczesnej, twórczej i przyjaznej szkoły jako miejsca naturalnej nauki, tolerancji, wrażliwości, otwartości i akceptacji. Kształtują wiarę we własne siły, umiejętności poszanowania własnej i cudzej godności. Umożliwiają pełne uczestnictwo dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych w życiu i rozwoju społecznym, dzięki obcowaniu z rówieśnikami, akceptacją odmienności drugiego człowieka. Rozbudzają świadomość, że wszyscy ludzie mają równe prawa, choć różne są ich możliwości. Stwarzają optymalne warunki do wspólnego rozwoju. Zadanie to zrealizuje kompetentna i fachowa kadra pedagogiczna naszej szkoły.

Historia integracji w naszej szkole
W roku szkolnym 1999/2000 w naszej szkole rozpoczęły naukę dzieci w jednej z czterech klas pierwszych. W ciągu trwania roku szkolnego okazało się, że kilkoro z nich ma poważne problemy zdrowotne. Po przebadaniu tych uczniów, Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna wydała orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego. I tak w naszej szkole w roku szkolnym 2000/2001, wychodząc na wprost oczekiwaniom rodziców utworzyliśmy pierwszą klasę integracyjną. Obecnie mamy oddziały integracyjne na wszystkich poziomach. W miarę potrzeb tworzone są również integracyjne oddziały przedszkolne – zerówki. Od 13 kwietnia 2007 roku pełna nazwa naszej szkoły brzmi: Szkoła Podstawowa nr 32 z Oddziałami Integracyjnymi im. Małego Powstańca w Warszawie. Nasi uczniowie mają możliwość uczęszczania na zajęcia specjalistyczne odbywające się na terenie szkoły takie jak: terapia pedagogiczna, Biofeedback, terapia metodą Tomatisa, gimnastyka korekcyjna, zajęcia korekcyjno-kompensacyjne, terapia logopedyczna. Zajęcia te prowadzone są przez naszych szkolnych specjalistów, którzy stale współpracują ze specjalistami z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej.

jest to samoregulacyjna metoda normalizacji fal EEG pozwalająca na świadomą i dowolną zmianę stanu psychofizjologicznego na zasadzie zmiany wzorca fal mózgowych. Ta metoda relaksu, terapii oraz zwiększania możliwości umysłu, wykorzystuje biologiczne sprzężenie zwrotne różnych sygnałów fizjologicznych, np. elektrycznej aktywności mięśni, elektrycznej aktywności skóry, czy temperatury ciała. Oznacza to, że odpowiednie narzędzia dostarczają informację zwrotną (feedback) o tym, co aktualnie dzieje się z organizmem, jakie zmiany fizjologiczne w nim zachodzą. Dzięki temu można nauczyć się świadomie kontrolować i modyfikować funkcje, które normalnie nie są zależne od naszej woli (m.in. fale mózgowe, napięcie mięśni). Biofeedback został wynaleziony w Stanach Zjednoczonych. Metodę stworzyli naukowcy Ośrodka Treningowego dla Astronautów (NASA). Odpowiednia aparatura umożliwia stałe śledzenie zapisu fal mózgowych pacjenta i zwrotne przesyłanie mu informacji o ich stanie aktualnym, co obrazowane jest w formie videogry. Prowadzący przy pomocy odpowiednich parametrów stymuluje pożądane i hamuje niepożądane pasma fal mózgowych. Zależnie od tego, czy ćwiczący osiągnie ustawione parametry – gra przebiega w sposób pomyślny lub nie.

Celem treningu jest poprawa czynności bioelektrycznej mózgu zależnie od zaburzenia. Dzięki tzw. sprzężeniu zwrotnemu trenowana osoba może nauczyć się samodzielnie regulować własne fale mózgowe, wzmacniając je lub osłabiając. Osoba ćwicząca w sposób celowy wpływa na czynność własnego mózgu.

Cele metody Biofeedback
cele ogólne:
– wyciszenie psychiczne i emocjonalne
– nabycie umiejętności relaksowania się
– poprawa stanu zdrowia psychicznego
– nabycie umiejętności panowania nad emocjami
– synchronizacja półkul mózgowych
– zwiększenie możliwości umysłu.
cele szczegółowe:
– poprawa pamięci i sprawniejsze myślenie
– lepsza koncentracja i zdolność skupiania się
– podniesienie samooceny
– większa kreatywność
– uwolnienie się od lęków i stresu
– poprawa samopoczucia i nastroju
– głębsze i spokojniejsze oddychanie
– lepsze wyniki w nauce
– podniesienie samooceny
– panowanie nad zachowaniem i zmniejszenie zachowań agresywnych
– ograniczenie stanów stresowych i większa zdolność panowania nad stresem.

Biofeedback sprawdza się jako metoda dająca umiejętność relaksowania się. Uczniowie ćwiczą dzięki niej lepszą koncentrację i zdolność skupiania się. Wyciszenie psychiczne i emocjonalne wpływa na poprawę pamięci i sprawniejsze myślenie podopiecznych.

Zakup nowoczesnego sprzętu wykorzystywanego podczas zajęć Biofeedback w naszej szkole współfinansowany był ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego.

jest jedną z najnowszych kompleksowych metod terapeutycznych w Polsce. Stosowana jest w odniesieniu do dzieci z opóźnieniami w rozwoju psychoruchowym, trudnościami w nauce szkolnej i z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego. Metodę tę stworzyła amerykańska psycholog, pedagog specjalny i terapeutka zajęciowa Jean Ayres.

Teoria Integracji sensorycznej głosi, że zmysły dostarczają do mózgu informacje z całego naszego ciała i znajdującego się wokół nas otoczenia. W każdym momencie życia odbieramy niezliczoną liczbę danych zmysłowych pochodzących z oczu, uszu, skóry (zmysł dotyku), mięśni, ścięgien i stawów (zmysł priopriocepcji czyli czucia głębokiego), a także zmysłu przedsionkowego, który odbiera siłę grawitacji i rejestruje wrażenia z ruchu ciała. Mózg rejestruje, segreguje i przetwarza te informacje tak by mogły być użyte w celowym działaniu. Prawidłowe funkcjonowanie każdego dziecka oraz jego wszechstronny rozwój uzależniony jest od prawidłowego rozwoju integracji sensorycznej.

Celem terapii jest poprawa funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego odpowiedzialnego za odbiór i przetwarzania bodźców zmysłowych. Terapeuta prowadzący zajęcia pracuje z dzieckiem, w określony sposób dostarczając odpowiednich bodźców sensorycznych. Zajęcia odbywają się w specjalnie do tego przeznaczonej sali, wyposażonej w sprzęt terapeutyczny i atrakcyjne dla dzieci zabawki.

Zachowania, które mogą wskazywać na zaburzenia integracji sensorycznej:
– nadmierna ruchliwość
– upodobanie do skakania z wysokości, skakania po meblach
– brak wyczucia i delikatności przy okazywaniu uczuć (np. zbyt mocne przytulanie się)
– trudności w uczeniu się jazdy na rowerze
– niechęć do obcinania włosów, paznokci oraz innych zabiegów pielęgnacyjnych
– opóźniony rozwój mowy
– trudności z koncentracją
– niechęć do zabaw manualnych (wycinanie, rysowanie, kolorowanie)
– upodobanie do przepychania lub ciągnięcia innych osób lub przedmiotów
– mylenie podobnych liter (p – b – d, l – t – ł)
– niechęć do zabaw ruchowych z rówieśnikami
– trudności na rytmice lub na zajęciach gimnastycznych, tanecznych
– nieuzasadnione agresywne zachowania wobec otoczenia
– trudności z zasypianiem.

jej przedmiotem jest mowa, którą definiuje się jako akt w procesie porozumiewania się językowego.

Do zadań logopedii należą:
– kształtowanie prawidłowej mowy, czyli dbanie o jej prawidłowy i jak najlepszy rozwój pod względem fonetycznym, gramatycznym i leksykalnym
– doskonalenie mowy już ukształtowanej
– usuwanie wad mowy
– nauczanie mowy (mówienia i rozumienia) w wypadku jej braku lub utraty
– usuwanie zaburzeń głosu
– usuwanie trudności w czytaniu i pisaniu.

Logopeda szkolny jest odpowiedzialny za:
– prowadzenie badań wstępnych (przesiewowych) w celu ustalenia stanu mowy uczniów, w tym mowy głośnej i pisma
– prowadzenie terapii logopedycznej indywidualnej i grupowej dla uczniów, w zależności od rozpoznanych potrzeb
– podejmowanie działań profilaktycznych zapobiegających powstawaniu zaburzeń komunikacji językowej.

to jedna z metod terapii zajęciowej, której celem jest włączenie uczniów do życia społecznego. Skierowana jest do dzieci z zaburzeniami zachowania oraz zaburzeniami emocjonalnymi, niepełnosprawnych, wykluczonych, cierpiących na zaburzenia osobowości i borykających się z problemami domowymi, związanymi ze szkołą i problemami rówieśniczymi.

Głównym celem socjoterapii jest korekcja niepożądanych zachowań, a także wywoływanie pozytywnych zmian polegających na nauce określonych reakcji i działań oraz wypracowaniu różnych umiejętności społecznych i interpersonalnych.

Socjoterapia ma różne cele. To między innymi:
– przyswojenie zachowań społecznie akceptowanych
– korekcja zachowań niepożądanych
– nauka pełnienia określonych ról społecznych
– rozwijanie umiejętności społecznych, takich jak asertywność, komunikacja, nawiązywanie relacji, budowanie pozytywnych relacji, radzenie sobie w sytuacjach konfliktowych, trudnych
– budowanie poczucia własnej wartości oraz tożsamości, poznanie samego siebie, własnych mocnych i słabych stron wyeksponowanie mocnych stron w kontaktach z grupą
– możliwość odreagowania emocjonalnego
– zaspokojeniu potrzeb społecznych
– nauka radzenia sobie z emocjami – rozpoznawania ich, nazywania, wyrażania.

Zajęcia socjoterapeutyczne mają charakter grupowy. Każde spotkanie ma szczegółowy cel, formę i strukturę, a ich cykl łączy się w spójną całość. Bardzo ważny jest proces tworzenia grupy, ustalenie zasad, norm i granic, budowanie atmosfery akceptacji i zaufania, a także odpowiednio dobrane gry, zabawy i ćwiczenia.

W socjoterapii stosuje się różne techniki, na przykład:
– terapia poprzez zabawę, która skupia się na nauce umiejętności uczestnictwa i współpracy w grupie, stymulowania procesów poznawczych i usprawnienie psychoruchowe
– trening samoobsługi, który ma na celu budowanie niezależności i samowystarczalności
– trening umiejętności społecznych, polegający na nabywaniu i rozwijaniu umiejętności ułatwiających funkcjonowanie w relacjach rówieśniczych i w środowisku społecznym
– trening interpersonalny – ćwiczenie konstruktywnych zachowań w kontaktach międzyludzkich
– rysunek terapeutyczny – tworzenie obrazów przedstawiających i wyrażających np. określone emocje.

ma na celu usprawnienie tzw. motoryki małej, czyli precyzyjnych ruchów dłoni i palców. Są to ćwiczenia i zabawy mające rozwinąć sprawność ruchową dłoni, umiejętność poprawnego chwytu oraz koordynację pomiędzy dłońmi.

Terapia skierowana jest do dzieci z:
– nieprawidłową postawę ciała podczas pisania i rysowania
– problemami z wykonywaniem codziennych czynności
– problemami w zabawach manualnych (układanie małych przedmiotów, lepienie plasteliny)
– problemami grafomotorycznymi (pisanie, malowanie)
– zaburzeniami kontroli wzrokowo-ruchowej
– problemami z koordynacji ruchowej
– niechętnie podejmujących czynności manualne ( malowanie, rysowanie, lepienie z plasteliny).

Celem terapii jest:
– poprawa sprawności ruchowej całej kończyny górnej
– udoskonalenie sprawności manipulacyjnej ręki
– wykonywanie kontrolowanych i precyzyjnych ruchów palców
– poprawa i doskonalenie umiejętności chwytu ( w warunkach szkolnych narzędzia piśmienniczego)
– doskonalenie pisania
– praca nad koordynacją pomiędzy dłońmi
– wspomaganie utrzymywania prawidłowej postawy podczas pisania
– poprawa koncentracji na wykonywanym zadaniu
– poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej.

Dzięki terapii poprawiamy:
– sprawność ruchową kończyn górnych
– sprawność manipulacyjną dłoni
– umiejętność chwytu narzędzia piśmienniczego
– czytelność pisma.

Nazwa terapii pochodzi od nazwiska Alfreda Tomatisa – otolaryngologa, neurologa i foniatry, który przez szereg lat prowadził badania nad funkcja ucha człowieka i odkrył jego wpływ na nasz rozwój.

Trening Tomatisa polega na słuchaniu odpowiednio dobranego materiału dźwiękowego- muzyka Mozarta i chorałów gregoriańskich przez urządzenie nazywane „elektronicznym uchem”. Stymulacja odbywa się poprzez dziwięki o określonej, wysokiej częstotliwości.

Podstawowym celem tej metody jest wspieranie funkcji słuchowych, dzięki czemu następuje poprawa koncentracji, jakości uczenia się oraz rozwijanie zdolności językowych i komunikacyjnych, a także zwiększanie kreatywności i poprawa zachowań społecznych.

Metoda ta wskazana jest szczególnie dla osób z:
– problemami szkolnymi
– zespołem ADHD
– autyzmem i zespołem Aspergera
– dysleksją
– zaburzeniami mowy i głosu.

Zauważalne efekty:
– zwiększenie koncentracji
– polepszenie radzenia sobie z emocjami
– lepsze zapamiętywanie
– zwiększenie sprawności komunikowania się
– skuteczniejsze uczenie się
– zmniejszenie liczby popełnianych błędów
– poprawa zachowań społecznych.

Zakup nowoczesnego sprzętu wykorzystywanego podczas zajęć metodą Tomatisa w naszej szkole współfinansowany był ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego.

przeznaczone są dla uczniów z deficytami w rozwoju poznawczym i emocjonalno-społecznym. Zajęcia te mają charakter psychoedukacyjny i terapeutyczny. Są adresowane do uczniów z deficytami w rozwoju poznawczym i emocjonalno-społecznym. Składają się z bloków tematycznych odwołujących się do poszczególnych sfer rozwoju procesów psychicznych tj. uwaga, pamięć, myślenie logiczne, twórczość i spostrzegawczość, emocje i rozumienie sytuacji społecznych.

Celem zajęć jest:
– kształtowanie pozytywnego nastawienia do uczenia oraz poprawa jego efektywności
– rozwijanie inteligencji emocjonalnej, co ma dać efekt lepszego rozumienia własnych emocji i doskonalenie samokontroli radzenia sobie w sytuacjach trudnych – zwłaszcza szkolnych
– synchronizacja funkcji poznawczo-percepcyjno motorycznych
– rozwijanie umiejętności słuchania, uaktywnianie mowy i słownictwa
– rozwijanie odporności na niepowodzenia
– rozwijanie umiejętności wyciszania się (relaksu).

(indywidualne lub grupowe) pozwalają dzieciom na naukę między innymi:
– rozpoznawania własnych emocji oraz emocji innych ludzi – okazywania emocji oraz radzenia sobie z nimi
– metod odreagowania stresu i negatywnych emocji
– radzenia sobie w trudnych sytuacjach społecznych
– rozwiązywania sytuacji konfliktowych
– prawidłowego nawiązywania kontaktu z innymi ludźmi
– budowania poczucia własnej wartości.

Uczniowie mają również możliwość omawiania z psychologiem nurtujących ich problemów, z którymi nie potrafią sobie poradzić.

(terapia pedagogiczna, zajęcia korekcyjno-kompensacyjne) kierowane są do dzieci ze specyficznymi trudnościami w nauce tj. dysleksją rozwojową (dysleksją, dysgrafią, dysortografią) z klas IV – VI, posiadających opinię z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej oraz dzieci z grupy ryzyka dysleksji z klas II – III. Zajęcia obejmują ćwiczenia funkcji percepcyjno-motorycznych: percepcję i pamięć wzrokową, koordynację wzrokowo-ruchową, analizę i syntezę słuchową, grafomotorykę, słuch fonematyczny oraz ćwiczenia rozwijające funkcje umysłowe, koncentrację uwagi, pamięć i myślenie obrazowo-skojarzeniowe. Zajęcia w naszej szkole odbywają się raz w tygodniu (45 minut) w grupach 2 – 5 osobowych. Dzieci pracują w gabinecie terapii pedagogicznej wyposażonym w ciekawe i atrakcyjne pomoce dydaktyczne.

Celem zajęć reedukacyjnych jest:
– stymulowanie ogólnego rozwoju dziecka
– wyrównywanie dysharmonii rozwojowych, korygowanie zaburzonych funkcji, a tym samym ułatwienie dziecku opanowania umiejętności czytania i pisania
– zapobieganie powstawania wtórnych zaburzeń emocjonalnych w zachowaniu
– wzmacnianie u dzieci tych cech osobowości, które warunkują dalsze samodzielne funkcjonowanie w systemie szkolnym
– rozbudzanie zainteresowań i wyrobienie właściwej motywacji do nauki.

obejmują zestawy ćwiczeń kształtujących:
– koordynację wzrokowo-ruchową
– koordynację oko-ręka
– analizę i syntezę wzrokową
– analizę i syntezę słuchową
– orientację przestrzenną
– koordynację dotykową
– orientację w schemacie własnego ciała
– ćwiczenia usprawniające kończyny górne-motoryka małą
– ćwiczenia usprawniające motorykę dużą.

Nasza szkoła organizuje i prowadzi dla uczniów klas I – VIII zajęcia rewalidacyjne, które prowadzone są przez specjalistów (pedagogów wspierających). Każdy uczeń, który posiada orzeczenie o kształceniu specjalnym ma możliwość uczestniczenia w takich zajęciach zgodnie z zaleceniami zawartymi w swoim orzeczeniu. Specjalista opracowuje indywidualny plan pracy dostosowany do indywidualnych potrzeb i możliwości ucznia w oparciu o zalecenia Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej.